“Mijn ouders hebben ook hun strijd gekend.”
“Het waren andere tijden.”
“Ze hadden goede intenties.”
Geen verwijten
Het is een universele waarheid dat de meeste ouders hun kinderen niet opzettelijk willen kwetsen, pijn doen of trauma’s bezorgen. Ondanks deze goede bedoelingen, kunnen de gevolgen van hun acties soms diepe wonden achterlaten. Dit is voornamelijk omdat ouders die zelf een moeilijke jeugd hebben ervaren, misschien niet precies weten hoe ze op een liefdevolle manier met hun kinderen om moeten gaan, simpelweg omdat ze zelf nooit zo’n voorbeeld hebben gehad.
Als hypnotherapeut kom je in contact met cliënten die wonden uit het verleden bij zich dragen, soms bewust en soms onbewust. Het besef, dat hun ouders niet beter wisten, kan voor sommigen een manier zijn om een deel van hun pijnlijke verleden te accepteren en los te laten. Echter, wanneer de nasleep van de jeugd nog steeds invloed heeft in hun volwassen leven, is het essentieel dat er actie wordt ondernomen.
Veel mensen vinden het echter vervelend om hun jeugd op deze manier te bespreken, omdat het voelt alsof ze hun ouders in een kwaad daglicht moeten stellen. De loyaliteit aan de ouders blijft, zelfs als de verzorging of de emotionele aanwezigheid tekortschoot. Deze volwassenen kunnen het moeilijk vinden om kritisch over hun ouders te spreken. Het voelt als verraad en ondankbaarheid.
Ontkenning van eigen behoeften
Dit leidt ertoe dat velen het verleden bagatelliseren met opmerkingen als: “Ik was ook geen makkelijk kind.” “Mijn ouders hadden een eigen zaak, logisch dat ze geen tijd hadden. Ik redde me prima.”
Als volwassene kunnen zij situaties nu weliswaar in perspectief plaatsen en relativeren, maar dit biedt geen rechtvaardigheid aan de ervaringen van het kind. Het kind voelde zich ongezien, onbegrepen, niet waardevol en niet goed genoeg. Door deze gevoelens te negeren, blijft het innerlijke kind ook door de volwassene niet erkend.
Het minste wat gedaan kan worden, is het tonen van compassie naar dit kind, erkennend dat het de liefde en aandacht die het nodig had, heeft gemist. Deze behoeftes zijn geen luxe, maar essentieel voor een gezonde emotionele ontwikkeling.
De toegevoegde waarde van de hypnotherapeut
Als hypnotherapeut speel je een cruciale rol in het faciliteren van de ontmoeting tussen je cliënten en hun innerlijke kind. Je begeleidt hen door het proces van het helen van diepe wonden van ‘niet goed genoeg zijn’, zonder dat er schuld of verwijten aan de ouders worden gegeven.
Dit proces vraagt dat je begripvol en geduldig bent, net als de cliënt zelf. Als dit lukt, biedt deze interventie de cliënt de kans om zichzelf te bevrijden van lasten van het verleden en een hernieuwd gevoel van eigenwaarde en zelfliefde aan te nemen.
Als hypnotherapeut kun jij mensen leren hun innerlijke kind te omarmen, te troosten en te helen.
Wat een fantastisch beroep is hypnotherapeut toch!